رسانه های اجتماعی فناوری های تعاملی هستند که ایجاد و به اشتراک گذاری اطلاعات، ایده ها، علایق و سایر اشکال بیان را از طریق جوامع و شبکه های مجازی تسهیل می کنند.[1][2] در حالی که چالش‌هایی برای تعریف رسانه‌های اجتماعی به وجود می‌آید[3] [4] به دلیل تنوع خدمات رسانه‌های اجتماعی مستقل و داخلی در حال حاضر در دسترس است، برخی ویژگی‌های مشترک وجود دارد:[2]

رسانه های اجتماعی برنامه های کاربردی مبتنی بر اینترنت وب 2.0 تعاملی هستند.[5]
محتوای تولید شده توسط کاربر – مانند پست‌های متنی یا نظرات، عکس‌ها یا ویدیوهای دیجیتال، و داده‌هایی که از طریق تمام تعاملات آنلاین ایجاد می‌شوند – منبع حیات رسانه‌های اجتماعی است.[2][5]
کاربران نمایه های خدماتی خاص را برای وب سایت یا برنامه ایجاد می کنند که توسط سازمان رسانه های اجتماعی طراحی و نگهداری می شود.[2][6]
رسانه‌های اجتماعی به توسعه شبکه‌های اجتماعی آنلاین با اتصال نمایه کاربر با افراد یا گروه‌های دیگر کمک می‌کنند.[2][6]
کاربران معمولاً از طریق برنامه‌های مبتنی بر وب روی دسک‌تاپ یا خدمات دانلودی که عملکرد رسانه‌های اجتماعی را به دستگاه‌های تلفن همراه خود (مانند تلفن‌های هوشمند و تبلت) ارائه می‌دهند، به خدمات رسانه‌های اجتماعی دسترسی پیدا می‌کنند. همانطور که کاربران با این خدمات الکترونیکی درگیر می شوند، پلتفرم های بسیار تعاملی ایجاد می کنند که افراد، جوامع و سازمان ها می توانند به اشتراک بگذارند، مشترک ایجاد کنند، بحث کنند، مشارکت کنند، و محتوای تولید شده توسط کاربر یا خودگردانی پست آنلاین را تغییر دهند.[7][8] [1] علاوه بر این، رسانه های اجتماعی برای مستندسازی خاطرات استفاده می شوند. چیزها را بیاموزید و کشف کنید. خود را تبلیغ کند؛ و همراه با رشد ایده ها از ایجاد وبلاگ ها، پادکست ها، ویدئوها و سایت های بازی، دوستی ایجاد می کنند.[9] این رابطه در حال تغییر بین انسان و فناوری کانون توجه حوزه نوظهور خودآموزی فناورانه است.[10] برخی از محبوب ترین وب سایت های رسانه های اجتماعی، با بیش از 100 میلیون کاربر ثبت شده، شامل فیس بوک (و فیس بوک مسنجر مرتبط با آن)، تیک تاک، وی چت، اینستاگرام، کیو زون، ویبو، توییتر، تامبلر، بایدو تیبا و لینکدین هستند. بسته به تفسیر، پلتفرم‌های محبوب دیگری که گاهی اوقات به عنوان خدمات رسانه‌های اجتماعی شناخته می‌شوند عبارتند از YouTube، QQ، Quora، Telegram، WhatsApp، Signal، LINE، Snapchat، Pinterest، Viber، Reddit، Discord، VK، تیم‌های مایکروسافت و غیره. ویکی ها نمونه هایی از تولید محتوای مشارکتی هستند.

بسیاری از رسانه های اجتماعی با رسانه های سنتی (مانند مجلات و روزنامه های چاپی، پخش تلویزیونی و رادیویی) از بسیاری جهات از جمله کیفیت، [11] دسترسی، فرکانس، قابلیت استفاده، ارتباط و ماندگاری متفاوت هستند.[12] علاوه بر این، رسانه‌های اجتماعی در یک سیستم انتقال دیالوگ عمل می‌کنند، یعنی منابع زیادی به گیرنده‌های زیادی می‌رسند، در حالی که رسانه‌های سنتی تحت یک مدل انتقال تک‌شناختی (یعنی یک منبع به چندین گیرنده) عمل می‌کنند. به عنوان مثال، یک روزنامه به بسیاری از مشترکین تحویل داده می شود و یک ایستگاه رادیویی همان برنامه ها را به کل شهر پخش می کند.[13]